آفت ISI نویسی در دانشگاه‌ها و درخواستی از وزیر علوم

آفت ISI نویسی در دانشگاه‌ها و درخواستی از وزیر علوم

به گزارش ایسنا، تاکید و تمرکز بر انتشار مقالات ISI در چارک کیفی Q1 برای ارتقای اساتید و بدون توجه به انجام پروژه‌هایی با رویکرد رفع چالش‌های بخش‌های صنعتی، اقتصادی و سایر حوزه‌ها از جمله چالش‌هایی است که اساتید دانشگاه‌ها همواره در خصوص آن هشدارهایی را داده‌اند.

به گفته دکتر بیت‌اللهی، عضو هیات علمی مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی این امر علاوه بر آنکه پای موسسات غیرمجاز ISI‌ نویس را به حوزه تحقیقات باز می‌کند، نقش دانشجویان به ویژه دانش‌آموختگان دوره‌های تحصیلات تکمیلی کم‌رنگ می‌شود. دکتر علی بیت‌اللهی، عضو هیات علمی مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی در یادداشتی دیدگاه‌های خود را در خصوص تمرکز بر ISI‌ نویسی را این چنین بیان می‌کند:

• نظام ISI نویسی، روش ارتقای اساتید

نظامی در دانشگاه‌ها و به تبع آنها در مراکز تحقیقاتی که طبق ضوابط وزارت علوم، تحقیقات و فناوری فعالیت دارند، حاکم است که بر اساس آن انتشار مقالات امتیاز اصلی برای ارتقای علمی اساتید و انتشار آن یک امتیاز وتویی به شمار می‌رود. این نظام به این معنی است که سایر فعالیت‌های ارتقایی به ویژه ارتقاء عمودی و تبدیل وضعیت فقط با داشتن مقالات پذیرفته و منتشر شده در محاسبه امتیاز اساتید قابل محاسبه است. علاوه بر این، امتیازات مقالات نیز بر اساس درجه و نظام رتبه‌بندی آنها محاسبه می‌شود و طبعا هر چه رتبه و ضریب تاثیر (impact factor) مجله‌ای که مقاله در آن منتشر می‌شود، بالاتر باشد، امتیاز تخصیص داده شده در نظام ارتقای وزارت علوم، بیشتر خواهد بود.

اما نظام مقاله‌نویسی در سازوکار ارزشیابی اساتید، در ادامه مسیر مسابقه‌مانند خود، محدود به ISI و انتشار عادی مقالات نشده و وارد فاز گروه‌بندی مقالات ISI به چارک‌های کیفی Quartile (اختصار ا Q) شده است. Q1,Q2,Q3,Q4 چهار گروه رده‌بندی مقالات ISI هستند که مسلما گرایش به Q1 در نزد اساتید دانشگاه‌های کشور با انبوهی از رشته‌ها و دانشجویان به ویژه مقطع دکتری، بیشتر و بیشتر بوده و این آهنگ روندی شتابان دارد.

نگارنده اساتید معزز زیادی را می‌شناسد که تمرکز آنها صرفا روی انتشار مقالات نبوده و در پروژه‌های مطالعاتی که گرهی از صنایع مختلف اعم از ساختمان، زیرساخت‌ها، شریان‌های حیاتی، خودرو، ایمنی، مهندسی شیمی و مکانیک، برق و آب و نفت را می‌تواند بگشاید،  کار می‌کنند. اما وقتی صحبت روند حاکم و فضای عمومی غالب بر ساختارهای علمی است، موضوع چند رشته فنی و مهندسی و یا چند استاد فعال و علاقه‌مند نیست، بلکه موضوع مسیر و راه اصلی موجود در فراروی اساتید و دانشجویان مقاطع دکتری و گاه کارشناسی ارشد در کلیات نظام آموزش عالی کشور است. تصویری که نگارنده از وضعیت موجود و غالب دانشگاه‌ها دارد، همین تمرکز بر ISI نویسی شتابان و مسابقه‌گونه است.

چند تا مقاله ISI دارد؟ impact factor (ضریب تاثیر) آنها چند است؟ Q1  هست؟ و سوالاتی از این قبیل، سوالات غالب در فضای رقابت علمی دانشگاه‌ها است. واضح است که هر پدیده‌ای نکات مثبت و منفی خود را داراد و جو غالب مقاله‌نویسی دانشگاهی نیز بی‌گمان در همین فضا، قابل قضاوت است، اما سوال اساسی که باید به آن پاسخ داده شود، توانمندی محصولات دانشگاه‌ها در گره گشائی از صنایع و مسیر پیشرفت‌های فنی و اجرایی و صنعتی کشور است. آیا جز این بوده که ما نام وزارت علوم را به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری تغییر دادیم تا حلقه مفقوده بین علم و صنعت و عمل و کاربرد را بین این دو حوزه در زنجیره پیشرفت کشور متصل کنیم؟ آیا جز این بوده که دفاتر ارتباط با صنعت را در دانشگاه مستقر کردیم تا بتوانیم دانشجویان را هر چه بیشتر در خدمت توسعه و پیشرفت‌های ملموس و قابل اندازه‌گیری کشور وارد کنیم؟

اکنون زمان آن رسیده که لختی درنگ کرده و بیندیشیم، آیا در این راه موفق بوده‌ایم؟ پاسخ من به این سوال منفی است به جز در چند رشته معدود انگشت‌شمار که دلایل آن نیز قابل بحث در وقت دیگری است.

• گم شدن نقش دانشجویان در لابه‌لای مقالات

جو غالب مقاله‌نویسی منجر به منوط کردن دفاع از رساله‌های دکتری به انتشار یک یا چند مقاله ISI شده است، این امر علاوه بر مقررات دانشگاه‌ها که دانشجو را موظف به انتشار مقالات ISI می‌کند (و البته در این فضا نیز مسابقه بین دانشگاه‌ها مشهود است)، نقش تعدادی از اساتید راهنما هم در تشدید فضای رقابتی مقاله‌نویسی غیرقابل انکار است. دانشجویانی می‌شناسم که حتی با چند مقاله ISI اجازه دفاع از طرف استاد راهنمای خود را پیدا نکرده‌اند. همچنین باید نبود نظام مشخص بر ترتیب نوشتن اسامی مولفان مقاله را نیز باید به این چالش اضافه کرد. چگونه می‌شود که یک شخص علمی در یک سال چندین مقاله ISI منتشر کند؟ مسلما نقش دانشجویان تحصیلات تکمیلی در این میان بسیار پررنگ است.

دانشجویانی که موظف می‌شوند مقاله را در سطح Q1 بنویسند، لاجرم باید سطح و ادبیات نوشتاری زبان انگلیسی (عمدتا) آنها بسیار ممتاز باشد که در این میان حتی افرادی که زبان مادری آنها انگلیسی است دارای ایرادات و اشکالات متعددی می‌شوند چه رسد به دانشجوی دکترا که در داخل کشور ایران تحصیل کرده‌اند، البته در این میان هستند افراد معدودی که سطح زبان انگلیسی آنها مناسب است، اما عموما سطح زبان نوشتاری خارجی نزد اغلب دانشجویان ما در حد مطلوب نیست و این سخن را باید در فضای کلی کشور در نظر گرفت نه چند دانشگاه خاص!

چنین حالتی منجر به صرف هزینه‌های ادیتوری برای دانشجویان و حتی اساتید نیز شده است. محافل و اشخاصی وجود دارند که با اخذ هزینه، مقاله انگلیسی تهیه شده توسط دانشجویان و تعدادی از اساتید را ویرایش می‌کنند.

از دیگر ره‌آوردهای فضای ISI نویسی پرداخت پول به افراد و موسساتی است که برای شما مقاله ISI می‌نویسند، در این مورد نیازی به کنکاش موشکافانه نیست، آگهی‌های گسترده در فضای مجازی، دیوارنویسی‌ها و اعلامیه‌نویسی‌ها در اطراف محوطه‌های دانشگاهی خود بیانگر چگونگی اوضاع تاسف‌بار کنونی است که ظاهرا کنترل و نظارتی هم بر چنین کارهای غیرقانونی و خلاف اخلاق علمی نیز وجود ندارد و این آفت بزرگی است.

نگارنده در صدد کم‌رنگ کردن نقش انتشار یافته‌های علمی اساتید و دانشجویان نیست و خود نیز به عنوان یک عضو کوچک از جامعه علمی کشور است، اما باید اذعان کرد که وضعیت حاکم بر فضای علمی در کلیت نظام آموزش عالی، فضای مطلوبی نیست و در این میان آن چیزی که با گذشت زمان ضعیف و ضعیف‌تر می‌شود، نقش محافل علمی و تحقیقاتی در انجام رسالت‌های فناورانه، اجرایی، ستادی و قانون‌گذاری است.  

نگارنده صمیمانه و خالصانه از مقام عالی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در خواست دارد که اندکی خود را از سازوکار وسیع و حجیم و از لابلای انبوه کاستی‌های حوزه وزارت خود، جدا کند و از منظر ناظری از بالا روندها و مکانیسم‌ها را به قضاوت بنشیند. به نظر می‌رسد که وقت آن رسیده باشد که حداقل با توجه به برون‌دادها و خروجی‌های دانشگاه‌ها و با نگاهی به وضعیت صنایعی مانند صنعت خودرو، حمل و نقل، الکترونیک و برق و تخصص‌هائی مانند محیط زیست و مخاطرات طبیعی و بازنگری در نظام ارزش‌دهی و ارزش‌گذاری به فعالیت‌های اساتید و دانشجویان دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی صورت پذیرد.

سازمان حفاظت محیط زیست: به دنبال ایجاد باغ وحش نیستیم

سازمان حفاظت محیط زیست: به دنبال ایجاد باغ وحش نیستیم

شهاب‌الدین منتظمی، مدیر کل دفتر مدیر کل حفاظت و مدیریت حیات وحش سازمان حفاظت محیط زیست، گفت: در حال ساماندهی گونه‌های نگهداری شده در مرکز قرنطینه و بازپروری پارک پردیسان هستیم و این کار به‌زودی به پایان می‌رسد.

مدیر کل دفتر مدیر کل حفاظت و مدیریت حیات وحش سازمان حفاظت محیط زیست درباره هدف ایجاد این مرکز اظهارکرد: هدف از ایجاد این مرکز درمان و تیمار گونه‌هایی است که به هر دلیلی دچار آسیب شده‌اند و امکان بازگشت به طبیعت را ندارند.

وی تصریح کرد: گونه‌های وحشی منتقل شده به این مرکز درمان شده‌اند. درصورتی که واجد شرایط رهاسازی باشند به زیستگاه‌های اصلی منتقل و رهاسازی می‌شوند. چنانچه این امکان مهیا نشود و قابلیت برگشت به زیستگاه را نداشته باشند در اختیار مراکز نگهداری از حیات وحش و یا باغ وحش‌هایی که تحت نظارت سازمان هستند، قرار می‌گیرند.

منتظمی در خصوص برخی از شایعات مطرح شده مبنی بر انتقال گونه‌ها به مراکز نگهداری گفت: کاملاً مخالف انتقال گونه از شرایط زیستگاه‌های طبیعی به مراکز نگهداری هستیم و چنین مجوزی صادر نخواهیم کرد و تلاش می‌کنیم این ساماندهی از جابجایی بین مراکز نگهداری یا گونه‌های غیرقابل رهاسازی از پردیسان تامین شوند. هرسال تعداد زیادی گونه آسیب دیده وارد این مرکز می‌شود و در نهایت یا درمان می‌شوند یا در اختیار مراکز مجاز نگهداری از حیات وحش قرار می گیرند.

وی به تلفات این مرکز هم اشاره و اظهارکرد: متاسفانه بخشی از گونه‌های وارد شده به این مرکز به علت شدت جراحات تلف می‌شوند.

 به گزارش پایگاه اطلاع رسانی سازمان حفاظت محیط زیست، مدیر کل دفتر حفاظت و مدیریت حیات وحش در پایان تاکید کرد: تمام گونه‌های حیات وحش نگهداری شده در باغ‌های وحش، مراکز نگهداری و مراکز تکثیر و پرورش حیات وحش به‌طور مستمر از سوی همکاران در ادارت کل استان‌ها مورد بازدید ارزیابی و نظارت قرار می گیرند.

23235212

یک قاره جدید کشف شد

یک قاره جدید کشف شد

آفتاب‌‌نیوز :

این قاره مخفی که کاشفان آن در دانشگاه اوترخت آن را «آدریای بزرگتر» (Greater Adria) نامیده‌اند، قطعه گمشده پوسته قاره‌ای است که ظاهرا از شمال قاره آفریقا جدا شده و در اعماق قسمت جنوبی اروپا مدفون شده است. اگرچه بخش عمده این قاره زیر آب است، بسیاری از قطعات رسوبی آن در جریان این جابه جایی بزرگ از آن جدا شدند که امروزه کمربندهای کوهستانی اروپا را از جمله بخش‌هایی از کوه‌های آلپ، یونان و ترکیه، تشکیل می‌دهند.

به گفته دو وان هینزبرگن استاد دانشگاه اوترخت و از مولفان اصلی این پژوهش، در این قاره « همه چیز خمیده، شکسته و متراکم است. هیمالیا در مقایسه (با این قاره) ساختار نسبتا ساده‌ای دارد.»

وان هینزبرگن معتقد است که آدریای بزرگتر بیش از 200 میلیون سال قبل از آفریقا جدا شده است. تنها بخشی از این قاره که هنوز در محل اولیه خود قرار دارد، یک باریکه در امتداد دریای آدریاتیک است. این منطقه که آدریا نام دارد، تورین در شمال ایتالیا را اصطلاحا به پاشنه چکمه ایتالیا در جنوب این کشور وصل می‌کند. آدریای بزرگتر در واقع نامش را از این منطقه می‌گیرد.



دانشمندان با استفاده از نرم‌افزار پیشرفته بازسازی صفحات زمین ساختی، ابعاد و شکل این قاره را بازسازی کرده و از هزاران اطلاعات استخراج شده در مورد گسل‌ها، ویژگی‌های مغناطیسی سنگ‌ها و دیگر حرکات زمین برای ساخت تصویر نهایی این قاره استفاده کردند.

این پژوهش در مجله علمی Gondwana Research منتشر شده است.

دستور بازداشت حیوان آزار مازندرانی از سوی دادستان بهشهر

دستور بازداشت حیوان آزار مازندرانی از سوی دادستان بهشهر

فیلمی منزجرکننده از آزار و اذیت الاغ در مازندران چند روزی است که در فضای مجازی در حال دست به دست شدن است که در آن، یک جوان با داس مخصوص کشاورزی گوش‌های یک الاغ را به شکل وحشیانه‌ای از سرش جدا می‌کند.

فعالان فضای مجازی خواستار برخورد قاطع دستگاه قضائی با عاملان این حیوان آزاری شده‌اند.

فرمانده یگان حفاظت محیط زیست مازندران  با دردناک بودن این حادثه، اظهار کرد: پیگیری لازم برای برخورد با خاطیان این حادثه در دستور کار قرار دارد.

مسلم آهنگری افزود: با پیگیری اداره‌کل محیط زیست مازندران، دستور بازداشت این فرد از سوی دادستان بهشهر صادر شده است.

او اضافه کرد: شناسایی فرد متخلف از سوی ماموران انتظامی در حال انجام است . 

235232

کلانتری: اقدامی مقابل کانون‌های خارجی گرد و غبار نمی‌توانیم انجام دهیم

کلانتری: اقدامی مقابل کانون‌های خارجی گرد و غبار نمی‌توانیم انجام دهیم

عیسی کلانتری امروز پنجشنبه در حاشیه افتتاح چند طرح زیست‌محیطی در مشهد با بیان اینکه در پیگیری‌های انجام شده، کشورهای همسایه که دارای کانون‌های گرد و غبار بوده و کشور ما را تحت تاثیر قرار می‌دهند تقاضای کمک مالی دارند، اظهارکرد: با توجه به اینکه ما به اندازه کافی درگیر گرد و غبار با منشا داخلی هستیم در حال حاضر از نظر منابع اعتباری نمی‌توانیم به کشورهای همسایه کمک کنیم. امکان کمک به این کشورها از نظر فنی را داریم اما این امر برای آنان کافی نیست.

رئیس سازمان حفاظت محیط زیست با بیان اینکه هم اکنون کمک‌هایی به کشور عراق در زمینه مدیریت کانون‌های گرد و غبار برای جلوگیری از تحت تاثیر قرار گرفتن کشور خود داریم، گفت: هنوز در کشورهایی مانند سوریه، سودان، عربستان و ترکمنستان که تحت تاثیر فعالیت کانون‌های گرد و غبارشان هستیم کار جدی انجام نشده است.

وی درباره میزان خسارت محیط زیستی ناشی از توسعه صنایع در کشور نیز افزود: تاکنون محاسبه‌ای در این زمینه انجام نشده و بنا داریم با عقد قرارداد با یکی از دانشگاه‌های کشور در این زمینه تحقیق جامع و کاملی انجام شود.

کلانتری در زمینه تعطیلی مدارس بر اثر آلودگی هوا در استان اظهار داشت: اختیار تصمیم گیری در این زمینه به استان و کمیته مربوطه واگذار شده است. 

وی با اشاره به افزایش آتش‌سوزی در عرصه‌های محیط زیست نیز گفت: تجهیزات مورد نیاز در این زمینه را در حدی که بتوان اقدام موثر در مقابله با آتش‌سوزی‌های بزرگ و گسترده انجام داد در اختیار نداریم ضمن اینکه هیج جای دنیا همه آتش‌سوزی‌ها قابل کنترل نیست و سالانه چندین هزار هکتار از جنگل‌ها و مناطق تحت حفاظت در آتش می‌سوزد. فرهنگ‌سازی و ترویج آموزش‌های زیست‌محیطی در این زمینه باید بیش از گذشته جدی گرفته شود.

23231